Geçenlerde "Anne biz eskiden de beraber oynar mıydık?" diye sordu."Tabii,hem de saatlerce" dedim."Peki,mesela ben 3 yaşındayken hangi oyunları oynardık?" dedi ve dondum kaldım.Hatırlamıyordum çünkü.Tamam çok oyun oynardık hem de çoooook ama şimdi neler oynadığımız hakkında hiç bir fikrim yoktu işte.Zaten berbat bir hafızaya sahip olduğumu biliyordum ama bu kadar içler acısı olabileceğini de tahmin etmiyordum.Bir kaç gündür bekliyorum aklıma gelir mi acaba diye,çünkü bazen öyle olur da bana.Ama,ı-ıh,yok,gelmiyor hiç bir şey.Hiç unutmam sandığım şeyler uçup gitmiş bile.Kaydettiklerim müstesna.Bunu anladığımda neden her şeyi ama her şeyi yazmıyorum ki diye hayıflanmaya başladım bu sefer.Ne çok şey geçip gidiyor ve ben,onu bunu bahane ederek yazmıyorum.Hatta sırf canım istemiyor diye ne zamandır fotoğraf makinesini bile elime almıyorum.Halbuki her an ne kıymetli,ne geri dönülmez.Özellikle de okumayı sökmeye,dili dışarda yazmaya çalıştığı,Ela ile Lale'nin el ele,Talat'a nane ile et tattırmaya uğraştığı şu günler*...
* Çocuğu birinci sınıfta olanlar beni çok iyi anlayacaklardır eminim :)
Ben bir ara günlükn tutuyordum, sonra başa çıkamadım; sadece önemli olanları yazmaya başladım. O günlükte bile çok şey vardı unuttuğum ,iyi ki yazmışım dediğim.
YanıtlaSilEla; Lale ve Talat ile iki yıl önce tanışıtk, atlattık o günleri, darısı başınıza ( bunlar da anı olacak ileride )
Sevgiler ikinize de:))
1 sınıfa giden yeğenimden dolayı çok iyi anlıyabiliyorum o talat'ı :))
YanıtlaSilallah yardımcınız olsun
1. sınıfla alakamız yok ama anladım ;) vallahi şu balık hafıza olayını hiç sorma yaa, ben de unutuyorum hep :(
YanıtlaSilUnutuyoruz ÖZlemim.. ben de şükürler olsun ki bazı şeyleri buraya kaydetmişim dedim geçenlerde.. taslaklarda duranlara da şükrettim.. çünkü büyüdükçe azalıyor hepsi değil mi? Selim şimdi 9-17 okulda diye çok az birlikte oluyoruz geliyor yemek, uyku bitiyor zaman:(
YanıtlaSilÖzlemcim,o yazılan en basit,ufacık şey bile zaman geçiyor kıymetli oluveriyor.Hele de işin içinde ufaklıklar varsa.Ben Deniz doğduktan sonra böyle ufak tefek yazayım dedim ama sebat kelimesi yakınıma bile uğramadığından yavaştan yavaştan savsaklamaya başladım.Bu blog da sırf günlük tutma işini daha cazip hale getirme düşüncesiyle açıldı tarafımdan zaten.Blog olmasa şimdi tek tük yazdıklarımı bile yazmazdım eminim.Gene buna şükür.
YanıtlaSilelif-kayra,çok gülüyorum ben Talat'a.Türk filmlerinden fırlamış gibi.Harfler çoğalsa da doğru düzgün isimlere geçsek artık :)
YanıtlaSilSibel,az kaldı,bekle,senin de rüyalarına kadar girecek o Ela'lar falan :)
YanıtlaSilMüminecim,iyi ki burası var,iyi ki arada yazıyoruz gene.Gerçi anneme kalırsa benim performans yerlerde,ağzından her çıkanı yazmalıyım.Haksız da değil ama.Bir daha asla yapmayacakları,söylemeyecekleri şeyleri hiç değilse okuyup tekrar yaşamalı insan.
YanıtlaSilBu kadar yazdığımız halde arada kaynayanlar da olacak galiba...
YanıtlaSilBirinci sınıf kuşağını merak ediyorum , Deniz ile yakından tanıyacağız ,keyifle :)
Fotoğraf çok hoş ,Deniz beyimiz her zaman ki gibi çok yakışıklı..Fotoğraf bana Ankara- Eryaman ı hatırlattı...Sanki oturduğum yerleri gezmiş gibi oldum :))))))
Duydum ben bu Ela2yı ve Talat'ı :)
YanıtlaSilÇok doğru canım henüz 3 yaşındalar ama iki ay önce ne yaptıklarını bile unutabiliyorken iyi ki yazıyorum diyorum ben de ama arada yazmayı da unutuyorum :(
mail adresinizi bana iletirseniz çok sevinirim..sevgiler..
YanıtlaSilmercanbostancioglu@gmail.com
ama soru da tam soruymuş nereden aklına geldiyse : ) yazmak en güzeli : )
YanıtlaSilİlknurcum,ne tesadüf,ben de oturmuştum Eryaman'da.Uzuuun uzun yolları dışında çok severdim Eryaman'ı.
YanıtlaSilDaha çok var gibi geliyor sizin 1. sınıf maceralarına di mi?Hiç öyle değil aslında,nasıl olduğunu anlamadan büyüyüveriyor bu keratalar :)
İkiz annesi,aslında her gün neler neler oluyor ama o bu derken kaynayıp gidiyor arada ne yazık ki :(
YanıtlaSilFunda,gönderdim bile :)
YanıtlaSilMinecim,evet,en güzeli ve en garantisi :)
YanıtlaSilBEN BU TATLI KUZUNUN BULUNDUĞU KALDIRIMDAN, ÜNİVERSİTE OKUMAK İÇİN GELDİĞİM MARAŞTA ÇOOK GEÇTİM :))
YanıtlaSilHOŞ YAZMALAR...
lengineer,yorumun beni çok mutlu etti.Aynı yollardan geçmiş bir blogger bulmak ne keyifli şeymiş :))
YanıtlaSil