Akşam Bülent'le Ankara'ya gidiyoruz.Kayınvalidem yarın ameliyat olacak,onun için.Normal şartlar altında Ankara'ya gitmek beni nasıl mutlu eder.Ankara,benim şehrimdir.En sevdiğim şehir.Ama bu sefer sevinemiyorum tabii ki.İnşallah ameliyat iyi geçer de ...
Bu yolculuk Deniz'le bizi de 5 yıldan sonra ayıran ilk yolculuk olacak.Deniz ilk kez bensiz uyuyacak.Anneannesinde.Daha gitmeden,daha yanındayken çok özlüyorum sanki.Kendi de başta bizden ayrılmayı kabul etmek istemedi.Zor ikna oldu.Oğlum böyle ihtiyacımız olduğu bir anda bize yardımcı olduğun,olgun davrandığın için teşekkür hediyesi olarak gelirken sana Bakugan alacağım deyince birden gözleri parladı.Daha yola çıkmaya üç gün varken çantasını kendi elleriyle hazırladı.Sonunda da asıl cümleyi kurdu :"Ben sizin için kabul etmiyorum ki,Bakuganlar için kabul ediyorum."
Üstüne üstlük Deniz'in Salı günü yıl sonu gösterisi var.Öyle çok hazırlandılar ki bu gösteri için.Ne heyecanla bekliyorduk o tarihi.Ama ne yazık ki o gün Ankara'da olacağız.Bu kadar mı her şey üstüste denk gelir?Neyse kamerayı anneanneye teslim edip,ilk saniyeden son saniyeye kadar hepsini kaydetme görevi verdik.Yanında olup,heyecanını paylaşmak,gözlerindeki ışıltıya ortak olmak gibi olmayacak ama elden gelen budur,ne yapalım.
Bir de otobüsle gitme işi var.Artık hiç dayanamıyorum otobüs yolculuklarına,yaşlandım mı ne :)Eskiden ne çok severdim oysa,şimdi yollar hiç bitmeyecekmiş gibi geliyor.Burdaki havaalanında genişletme çalışmaları olduğundan burdan uçakla gidemiyoruz.En yakın Antep var.Ordan da sabahki Ankara uçağına yetişmek için evden sabah 4,5 gibi çıkmalıyız ki bu da otobüsle gitmeye eşdeğer bir sıkıntı.Epey bi arabayla mı gitsek dedik.Sonra en rahatın yine otobüs olduğuna karar verdik.Aslında günlerdir o kadar çok fikir değiştiriyoruz ki gitme anına kadar daha ne kararlara varırız bakalım.
Özetlersek,bir süre yokum.Görüşürüz...
Ek:Nihai karar arabayla gitmek :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder