Son bir hafta on gündür her sabah müthiş bir savaş var bizde.Erken kalk,günü kaçırma,üstelik yapacak bir sürü işin var,hani yeni kararlar almıştın diyen "ben"le kalkamıyorum işte,yorganın altı öyle güzel,öyle yumuşak,öyle sıcacık ki kolay mı kalkmak,bir on dakika daha uyuyayım,ondan sonra kesin kalkacağım diyen "kendim" arasında.Tabii savaşı kazanan hep "kendim" oluyor da ordaki bir on dakika kaç on dakikaya çıkıyor bu arada.Ama haksız değil ki garibim,havalar soğuduğundan mı,günışığı noksanlığından mı nedir yatak mıknatıs gibi çekiyor adeta.Orda döne döne uykuya teslim olmak kadar zevkli bir şey olmuyor.İşin ilginç yanı her akşam yarın geç kalkmayayım diye daha erken saatte yatağa gidiyor oluşum.Bu çabam kalkış saatimi değiştirmemekle birlikte gittikçe daha çok uyuyup,daha şiş gözlere kavuşmamı sağlıyor.Bundan bir kaç hafta önceye kadar 7- 7:30 arası kalkarken şimdi 9:00 da kendimi zor çıkarıyorum yataktan.Ondan sonra da öğleye kadar işlerimi nasıl bitiriyor,kendimi okula nasıl atıyorum bilmiyorum.Bir düzene girmeli,bir düzene girmeli,...
birden bire gelince soğuk havalar alışmamız daha zor ve
YanıtlaSilAh canım arkadaşım, zaman yetmiyor bize vesselam.. hele kışın yatakta döne döne yatma pek keyifli.. ama hiç olmazsa erkenden yatırma kendini:)
YanıtlaSilSoğuk bir gün gelmesine gelecekti de Minecim,ben de kendimi pek bir fırsatçı hissediyorum.Uyumayı çok mu seviyorsun,hoop at suçu soğuk havaya.Fırsatçıyım tam fırsatçı :)
YanıtlaSilYok Deli Annecim erken yatmaktan vazgeçmeyeceğim.Belki bir gün erken kalkabilirim.Geç yatarsam hiç ihtimal kalmıyor :)
YanıtlaSil