12 Aralık 2011 Pazartesi

Sev beni, ben zaten çok seviyorum seni


Anneciğim, önümüzdeki yıllar için senin hakkında en çok ama en çok korktuğum, tabii saçının teline dahi bir zarar gelmesi dışında, beni şimdiki gibi sevmemen, bana artık sımsıcak sokulmaman, beni durup durup öpücüklere boğmaman. Hatta aksine ben sana yaklaşmaya çalıştıkça "aman anneee" havalarında benden uzaklaşman. Bunu biliyor musun? Ah sormama ne gerek var aslında? Tabii ki biliyorsun. Çünkü söyleyip duruyorum sana ikide bir. Bir gün bahsi açılmıştı da böyle yaptığımı bir arkadaşa anlatmıştım. Kız dehşetler içerisinde bakmıştı bana. Çocuğa niye böyle şeyler söylüyorsun diye. Belki de haklı, belki de söylememem gerek. Seni anlamsız bir baskı altına alıyorum belki. Ama ne yapayım, ben öyle çok bilinçli olayım, her şey bilmiş psikologların dediğine uygun olsun diyen bir anne değilim. Ne hissediyorsam o işte. Sevgi dolup taşıyorsa içimden deli deli sever, kızgınsam deli deli öfke krizlerine girebilirim. Memnun değilsin belki bu halimden, belki de yaşın büyüyüp biraz daha bilinçlenince eleştireceksin beni. Gerçi şimdiden hafif hafif eleştirmeye başladın ya,neyse. En iyisi dua edelim, senin bana sevgin aynı şiddette ve ömür boyu sürsün, ben de daha iyi bir anne olayım diye, hı ne dersin?

14 yorum:

  1. Aynı korkuyu ben da yaşıyorum Özlemciğim.Yaşamakla kalmayıp dehşete kapılıyorum.Hatta evlendikten sonraki süreci düşünüyorum ve üüzülüyorum.Yetiştiğimz kültürle mi alakalı acaba ?
    Şimdi nasıl da masumlar ve tutkula sarılıyorlar.O masumluk ve içten sevgi hep bizimle olur inş..

    YanıtlaSil
  2. İlknurcuğum,evet evet benim için de doğru kelime korkmak değil dehşete kapılmak.Hissettiklerimin yanında korkmak kelimesi çok hafif kalır.Ben de şimdiden evlendikten sonrasını düşünüp üzülüyorum.Allah bizim gelinlerin yardımcısı olsun :)

    YanıtlaSil
  3. çok güzel yapıyorsun bence, sev sevebildiğin kadar, ben o psikologların dediklerini kulak arkası edeli çok oldu onların anlattığı şekilde çoçuk büyütürsek hepsi sorunlu olur bence, hoş ben bu aralar yine yolunu tutuyorum onların ama biliyorsun bizimki biraz farklı bir sorun.
    Evliliğini bende düşünemiyorum, allahım iyilerle karşılaştırsın bizden uzaklaştırmasın hergün gelsin kızım bana :((

    YanıtlaSil
  4. Ben de bildiğin gibi uzmanlara gıcık olan kesimdenim:))
    Haklısın şu an gözlerinin içine bakıyoruz her nefeste annecim diye sarılıyoruz onlarda boyunlarımıza dolanıyorlar umarım büyüdüklerinde bundan uzaklaşmazlar umarım yine bu sevgi ile devam ederler.Ve inşallah şu an güldükleri gibi hayatları boyunca gülerler..

    YanıtlaSil
  5. ne yaparsak yapalım aynı şiddette sevmeyecekler mi diyorsun yani :( severler belki de... severler, severler :)))

    YanıtlaSil
  6. Ya Özlem bilmiyorum ama bence şimdiden alıştırmamız lazım kendimizi. yani ben de gidip annemi/babamı öpücüklere boğmuyorum. Zaten hep bu ilgi bekleyen anneler yüzünden gelinlerle düşman olmuyor mu kayınvalideler :) dermişim :) haha

    YanıtlaSil
  7. Şaka bir yana Özlemcim alınman için söylemedim. Erkeklerin yanında annelerinin yeri hep bir başka oluyor. yani evlenseler de eskisi gibi sevgilerini göstermeseler de anneleri hep ilk göz ağrıları.

    Elma ağacının önündeki elmadan bir ısırık isterim. Ne güzel de gülmüş, elinde papatya :)

    YanıtlaSil
  8. Aynı duygular bende de var, annelik bu olmalı :))

    YanıtlaSil
  9. Filizciğim,amin canım.Ama sana bir şey diyeyim,sanki kızlarda kopma daha az oluyor gibi.Haksız mıyım?Hadi yine iyisin :)

    YanıtlaSil
  10. İkiz annesi,inşallah canım benim inşallah,en büyük duamız bu.

    YanıtlaSil
  11. Sibeeeel,umarım öyle olur,lütfen öyle olsun,lütfen lütfen,lütfeeen :)

    YanıtlaSil
  12. Nilhancığım yok canım niye alınayım,çok haklısın.Ben kendimden biliyor da onun için bu kadar korkuyorum zaten.Şimdi yalana gerek yok,annemi babamı oğlumu sevdiğim kadar sevmiyorum,sevemem de.Öyle öpüp,koklayıp,sarılma huylarım da yok.Benim yaptığım benim başıma gelir mi endişesinde değil miyim zaten :)

    YanıtlaSil
  13. Özlem,kesinlikle,ama her anne benim kadar paranoyakça korkuyor mudur acaba,yoksa ben de mi bir bozukluk var :)

    YanıtlaSil
  14. :)
    Ne kadar içten samimi bir yazı .. Ne kadar herhangi bir annenin hissıyatını anlatıyor..:)
    Sevgili yazar, Ben de bundan yaklaşık 15 yıl önce 5 yaş erkek annesi iken aynı duyguları yaşardım. Çevremde aranmayan sorulmayan anneleri gördükçe "yok canıım biz asla..:)" derdim Hep istediğim zaman öpüp koklayacağım zannederdim..:)

    Güzel günler yaşadık onunla, tek çocuk büyümenin sıkıntısını hiç yaşatmadı bize , biraz garip bir annesi vardı " kendi deyimi..:P
    Anne sen niye ark. annesi gibi deilsin yaa. Onlar pc yi açmayı bile bilmiyorlar..:)))

    Şimdlerde 20 yaşında oğlum... Sakallıı bişey..:)) Adam artık...
    Kızıp didişiyoruz bazen.. ama bir kahvaltı sofrasında tatlı tatlı sohbetlerimiz var artık...sonra birbirimize müzikler armağan ederiz...:) sonra artık kitap ve Sinema kritiği yaparız..:)
    Agucuu bugucuuu diye sevemiyorum onu artık tabi..:)) ama çok seviyorum Onu.. ve sevildiğimi hissttiriyor bana..
    Korkmayın lütfen o yüzden..:)Sevgi her zaman güzel çiçekler açtırır kalpte..:)
    Ve son duanıza bende gönülden amiin diyeyim..:)
    SEvgiler

    YanıtlaSil


LinkWithin

Related Posts with Thumbnails