Bir gün bizim de biyografimiz yazılsa fena mı olur?

Epey önce Veda'yı okumuştum,geçenlerde de Veda'nın devamı niteliğindeki Umut'u bitirdim.Kurmaca roman niteliğini kaybetmeden Ayşe Kulin'in doğumuna kadar önceki iki nesil anlatılıyor kitaplarda.

Kitabın edebi değerinden çok bir insanın kendisinin ve ailesinin geçmişiyle ilgili bu denli çok şeyi bilmesi beni etkiledi açıkçası.Kendime baktım,daha evvelkileri bırak,annemin babamın evlenmeden önce nasıl bir hayatları olduğu hakkında bildiklerim öyle yüzeysel ki.Hatta kendiler de pek bir ayrıntı hatırlamıyorlar bence.

Bu duygularla annemi bulduğum ilk fırsatta sıkıştırmaya başladım."Hadi çok eskileri hatırlamıyorsun,benim doğumumun ayrıntıları nasıldı,onu anlat bari" diye.Doğru düzgün bir malumat edinemedim tabii.Annemin,benim,bir de balıkların hafızaları benzer zaten.Hatırlayabildiği tek ayrıntı,bana hamileyken o sırada bir köyde öğretmenlik yapan teyzemi ziyaret için traktörde hoplaya sallana yaptığı yolculuk oldu.Bu detay,Umut'un "senin niye böyle olduğun anlaşılıyor,o kadar sarsıntıya yine iyi çıkmışsın" tarzı fırsatçı esprilerinden başka işe de yaramadı.

İşe yaramayan bu yoğun hafıza çalıştırma seansından sonra ,annem yine "Ben sana boşa mı diyormuşum Deniz'le ilgili detayları yaz,bak sonra hiç bir şey hatırlanmıyor" tembihlerine başladı."Yazıyorum ya bloga" diye itiraz edecek oldum."Yok o olmuyor" dedi,"daha detaylı yazmalısın,neler neler konuşuyor çocuk,hiç birinden bahsetmiyorsun." Madem yoğun istek var,daha detaylı yazayım ben de di mi?Ama tek şartım var,Deniz de büyüyünce bizim aile romanımızı yazmalı.

Bu kadar anne,aile lafı etmişken geçenlerde gittiğimiz brunchta bizim aile büyüklerinin kiraz güzeli hallerinin fotoğrafını koyayım da biyografiye benden sulu bir katkı olsun.