Hal ve gidiş

Lütfen yazıyı okumaya başlamadan videoya bir tıkla. Ben türkü sevmem de dinlemem de. Ama bu öyle güzel, öyle güzel ki...

Hiç bir şey yapmadan geçip gidiyor günler sanki.

 Ya da şöyle diyeyim, asgaride yapılması gerekenleri yaparak geçiriyorum günlerimi.

İşte ne bileyim, yemek yiyorum, uyuyorum, okula gidiyorum, banyo yapıyorum, eve günlük bir öğün yemek hazırlıyorum, Deniz'e ödevini yaptın mı diye soruyorum, uyku saatinde Deniz'e bir kaç sayfa kitap okuyorum, sonra yanına kıvrılıveriyorum falan filan. 

Zevk almadığım bir şey yapmıyorum ama zevk aldığım şeyleri de yapmıyorum. 

Ot gibi yaşamak böyle mi oluyor acaba? 

Ha, zaruri olmadığı halde yaptığım tek şey kitap okumak. 

Bol bol okuyorum.

 Çünkü farklı bir şeye zaman harcamıyorum. 

Televizyonda sadece maçları ve spor programlarını izliyorum.

 Haftada bir maç olmasını protesto ediyorum, haftada üçe dayanamasalar da en az iki kez yapılmalı bu maçlar diyorum.

 Bu arada Galatasaray'daki işler de acayip moralimi bozuyor. 

En çok Erman Toroğlu'nun söylediklerini gerçekçi buluyorum.

O da konuşurken çok bağırıyor ama.

Serhat Ulueren'i bir yerde yakalayıp "Kes o sakalları" diye sıkıştırasım geliyor bazı bazı.

Dizilerden, yarışmalardan falan hiç hoşlanmıyorum.
Haber programları canımı sıkıyor.
Gazeteler gibi.
Kimisi doğru haber verdiği ve doğru haberler çok acı olduğu için, kimileri de doğruların üstünü kapatıp yükseklerden gelen emre göre haber yaptığı için canımı sıkıyor.

Geriye kalıyor sadece spor programları.

O yüzden izliyorum, izliyorum sonra da evde "İmparator Fatiiih Teriiiim" diye şarkılar söylerken buluyorum kendimi.

İşte böyle.

Gelirim yine ben.

Üff, Galatasaray harbiden canımı sıkıyor benim.