Sensiz 1 yıl . . .

Canım benim,

Bir yıl oldu sen gideli.

Gittiğine hala inanamasam da...

Boş laflar, süslü sözler derdinde değilim.

Tek şey var söyleyebileceğim sana, ben seni hala çok çok özlüyorum.

Şu geçen bir yılda seni anmadığım, aklımdan geçmediğin, özlemle kalbimin sızlamadığı tek bir gün olmadı.

Anneannem verdi bu yakışıklı fotoğrafını.

Bu güne kadar kim bilir kaç defa çıkardım çekmeceden, kaç defa okşadım saçlarını, yanaklarını, kaç defa öptüm alnını, kaç defa yandı yeniden içim.

Fotoğrafa da gerek yok aslında, yüzün gözlerimin önünden hiç gitmiyor ki.

Beni görünce ışıldayan bakışların, ağır ağır yürüyüşün, sessiz sessiz oturuşun...

Çok özlüyorum ben ya, gerçekten çok.

Hislerimi kelimelere dökemiyorum biliyorum, gözyaşlarıyla kelimeleri seçemez olduğum şu anda kimse anlayamaz eminim yüreğimden geçenleri, kimse anlayamaz seni ne kadar sevdiğimi.

Canım dedem.

Güzel dedem.

Kuzum benim.

Bir taneciğim.

İnsan bu kadar sevdiği birini nasıl toprağın altına bırakıp evine dönebiliyor,

 hala anlayamıyorum biliyor musun?

İyisindir umarım orada, rahatsındır. Rabbim şefkatiyle muamele etmiştir inşallah sana. 

Ben şahidim Rabbim dedemin iyiliğine, yalvarırım onu kabir azabından, cehennem ateşinden muhafaza eyle. Ondan razı ol. Onu cennetine al. Onu sevdiğin kulların arasına kat.

Canım benim, canım...

Ben şimdi gidiyorum, ama dualarım hep seninle.