Hep blog sahibi olmanın çok vakit aldığını, internet başında geçirdiği zamanda aslında bir sürü işini halledebileceğini, Deniz'e, evine, kendine bol bol zaman ayırabileceğini düşünerek vicdan azabı çeken ben, artık gerçeği biliyor. Dört günlük internetsiz hayatımda her şey aynı tas aynı hamam olunca anladım ki suçlu kesinlikle bu blog değilmiş. Sadece ve sadece, genlerime işlemiş aylaklık ve miskinlik virüsüymüş.
Ben çok daha tembel oldum blogu bırakınca.. meğer ona yetişmek için hızlı ve atik davranuyormuşum:)
YanıtlaSilHah ha :)
YanıtlaSilİlginç bir bakış açısı Müminecim, çok da mantıklı ayrıca :)
ha ha ha süper bayılıyorum bu kediye : )
YanıtlaSilBen de :)
YanıtlaSilBırak mecburiyetleri kafana göre takıl. Aylaklık da çok keyifli bence. Ya da şu oğlunla aralıksız oyun oyna bakalım, bir gün 'yeter' diyecek mi?
YanıtlaSil