Sabah sabah

Deniz uyuyor. Uyanmasını bekliyorum. Uyanınca kahvaltıya anneanneye gideceğiz beraber. Birisinin insana kahvaltı hazırlaması çok süper bir duygu!!

Çok acıktım. Deniz bir türlü uyanmıyor. Akşam uyumak bilmiyor, sabah uyanmak. Geç kalkınca da bana kızıyor, niye beni daha erken uyandırmadın diye. Nefret eder geç kalkmaktan. Günü kaçırıyormuş.

Deniz'i beklerken buralarda boş boş dolanıyorum ben de. Bakın şimdi aklıma geldi, komik bir şey anlatayım size. Kablolu modem kullanıyorduk önceden, bir kaç haftadır kablosuz kullanıyoruz. İkisinin de kotası aynı. Kabloluyu kullanırken rahat rahat kullanırdım, şimdi her an tedirginim, bu minnacık şeyin içine o kadar internet sığar mı, çabucak bitiverir bunun kotası diye bir korku içindeyim. Tabii ki biliyorum o işin öyle olmadığını ama psikolojik işte, küçücük ya bu modem öncekine göre :)

Kahvaltıyı yapıp dönelim de e-okula not gireyim bari. Son haftalara giriyoruz malum. Geçen senelerde çok zor oluyordu not girmek ama bu sene okuryazar bir oğlum var artık çok şükür, o okuyor ben yazıyorum. Şipşak bitiyor.

Geçenlerde yine Deniz okuyordu notları, ben yazıyordum. Demet diye bir öğrencim var, yurtta nöbet tuttuğum dönemlerden tanır Deniz onu ve çok sever. İşte bu Demet matematikten 28 almış. Deniz onun notunu okuyunca "sen nasıl Demet'e 28 verirsin, benim hatırım için daha çok verseydin" diye üzerimde epey bir baskı yaptı. Bunun hatırla gönülle olmayacağını anlattım Deniz'e, gönlü pek razı olmadı ama vazgeçti. İşin kötüsü bunları espri olsun diye okulda Demet'e anlattığımdan beri kızcağızın içini bir umut kapladı, Deniz'in sayesinde geçerim ben matematiği diye. 

Neyse Deniz uyandı, karnım zil çalıyor zaten, biz kaçtık 

♥ ♥ ♥