Arkadaş dediğin çeşit çeşit . . .

Hani beylik bir laf vardır, kitaplar en iyi arkadaştır derler. Yanlış. Kitaplar değil  kitaplardaki kahramanlar arkadaşım olur benim. Tüm kahramanlar da en iyi arkadaşım değildir üstelik. Tıpkı gerçek dünyada nasılsa arkadaşlar, kitaplardakiler de öyledir bence. 

Kimisi candan dosttur gerçekten. Huyunu, suyunu, sözünü, sohbetini seversin, hiç yanından ayrılasın gelmez. Tıpkı son dönemlerdeki gözdem Sherlock Holmes gibi. 

Kimisi öyle yer etmiştir ki kalbinde uzun süre görmediğinde buram buram gözünde tüter, yeni bir kitabı çıksa da doya doya hasret gidersem dersin, tıpkı Kvothe gibi.

Kimisiyle ortak zevklerin vardır, çok candan dost olunamayacağını bilirsin onunla ama beraber zaman geçirmekten de keyif alırsın, tıpkı Jim Qwilleran gibi.

Kimisine sinir olursun, elinden gelse aklı başına gelene kadar iyi bir pataklamak istersin ama yine de ne yapıp ettiğini merak eder etrafından ayrılamazsın, tıpkı Scarlett gibi.

Kimisinin tehlikeli olduğunu bilirsin ama aynen kitaptaki diğer hatunların yaşadığı hipnotizmaya benzer bir ruh haliyle belli bir mesafeden izlersin hep, tıpkı Şeyh Baki gibi.

Kimiyle görüşmeyeli çok uzun zaman olmuştur, nerdeyse yolda karşılaşsanız tanımazsınız birbirinizi ama yine de adı anıldıkça eski dostlar, eski dostlar kıvamında hoş bir his kaplar içini, tıpkı Malaussene gibi, tıpkı Georg gibi.

Kimisi başkasının arkadaşıdır ama öyle tatlıdır ki sen de can-ı candan seversin, tıpkı Pıtırcık gibi.

Kimisiyle mecburi bir birlikteliğin olur, hatta onlara arkadaş dahi denilemez, sinir ederler seni, yollarınız ayrılınca oh nihayet kurtuldum der, bir daha görmek istemezsin yüzlerini, tıpkı okuduğum onlarca kötü kitaptakiler gibi.

Kimisinin de ne harika olduğunu ordan burdan duyar, tanışmaya can atarsın, tıpkı daha okumadığım yüzlerce kitaptakiler gibi.

Bu günlerde arkadaşım Nehlüdof, yakında anlatırım onu da.

Peki sizin arkadaşlar kimler, neler yaparlar?