Çekmeceleri düzenlerken en gözden ırak çekmecenin en kuytularında buldum fotoğraftakileri.
Günün sürprizi!
Sanki oraya ben koymamışım gibi onları.
Unutmuş gitmişim.
Deniz'in ilk ayakkabıları, ilk saçları (anneannemin verdiği işlemeli mendilin içinde) ve blogdan önce, Deniz'in unutmak istemediğim sözlerini yazdığım minik minik kağıtların olduğu kutu.
Deniz'e gösterdim, şimdi parmaklarının bile sığmadığı ayakkabılara şaşırdı.
Saçlarına dokundu, kıvır kıvır buklelerine.
Pişmaniyeye benziyor bunlar dedi.
Sıra kağıtlara gelince çok güldük, en matraklarını döndü döndü okudu Deniz.
Unutmuşum ben de söylediklerinin bir çoğunu.
İyi ki yazmışım.
Nasıl olsa kutuyu yeni koyduğum yerde de unuturum ben, yıllar sonra bir sürpriz daha yaşarız.
Notlardan en hoşuma gideni şuydu:
"Anne, yutamayınca sırtıma vurma, kendim başedebilirim onunla."
Ağustos-2009
Deniz'in favorisiyse tabii ki futbolla ilgili olanı:
- Oğlum, sence ketçabın kırmızısı neyden geliyor?
- Bilmem.
- Bir düşün bakalım.
-Hmmm... CİMBOM'DAN!!!
Haziran-2009
yaa ne güzel olmuş bayıldımm. blog yazıyorum ama yine de unutulmayacak sözler arada kaynayıp gidiyor bazen. Kağıttan okumak çok daha güzel olmuştur bence...
YanıtlaSilEvet, daha az teknolojik, daha naif :)
SilÇok sevdim sepetinizi içindekileri :) Böyle bir yerlere gizlenen veya unutulan şeyleri bulmak kadar güzel bir şey yok sanki..Hayatın süprizleri gibi. Blog yazmak benim de oğlum için yaptığım en güzel şey şu hayatta sanki.sevgiler.
YanıtlaSilZaten güzeldi notlar ama böyle beklemediğim bir anda karşıma çıkınca daha da güzel oldu nehircce, teşekkürler :)
SilNe iyi etmişsin saklamakla. Hele ki sözleri. Çok güzel bir hatıra olmuş.
YanıtlaSilİlk notu okuyunca gülümsemeden edemedim :))
Lilacım, blogla birlikte bitti o alışkanlığım ama sanki devam etmeliymişim, bloga her bir cümlesini koyamıyorum, hemen bir kağıda yazıvermek gibi pratik olmuyor en azından.
SilBazen bir giysinin cebinde, bazen de sık kullanmadığın bir çantanın köşesinde unuttuğun bir parayı bulmak da çok heyecanlı oluyor...
YanıtlaSilEveet bence de :)
SilAma hiç unutmuyorum parayı ben artık :(
ne güzel bir süpriz,ne kadar mutlu olduğunuz yazınızdan belli.
YanıtlaSilseverim süprizleri:)
Sürprizler güzeldir di mi?
Sil:) annem de hep yazsaydım sizinkileri der bize..unutuluyormuş...ondan en güzel sürprizlerden biri olmuş, ha ha :)
YanıtlaSilArtık sen biliyorsun işi Zeynepcim, inşallah bir gün senin de tatlı tatlı bebişlerin olur, o zaman hiç bir söylediklerini, yazdıklarını kaçırmazsın :)
Silözlemcim (biliyorum sen beni tanımıyorsun ama), seni rüyamda gördüm oğluşunu da...enteresan değil mi. insanın tanımadığı birini muhabbetle rüyasında görmesi.
YanıtlaSilGülizar, gerçekten çok mutlu oldum bunu duyduğuma. Hakikaten çok ilginç ve bence çok hoş bir durum bu. Sevgiler:)
Silne iyi bir şey yapmışsın özlem! yoksa unutuluyor pek çok güzel şey. böyle bir sandığı olmalı insanın, ara sıra çıkarıp içindekilere ve geçmişine baktığı bir sandık. yıllar önce ayşegül serisinde hiç unutmam ayşegül tavanarasında böyle bir sandık buluyordu. çok özenmiştim okurken:)senin bulduğun kutu da aklıma onu getirdi.
YanıtlaSillokmayla başetme meselesine çok güldüm.alem çocuk!
Gerçekten zevkli bir şey Alkımcım. Hatta insan, keşke annem falan da böyle bir şeyler saklamış olsaydı da, bir gün aynı Ayşegül gibi tozlanmış bir köşede bulsaydım, içinden ne hazineler çıkardı diyor. Aynı romanlardaki gibi :)
YanıtlaSilsüper bir fikir..
YanıtlaSilBende kızlarıma yapayım :)
:)) çok güzeli negüzel akıl etmişsiniz.. unutulup gidiyor zamanla güzel anılar.. yeni konuşmaya başladıkları dönemleri çok seviyorum..
YanıtlaSil