19 Mart 2010 Cuma

patasana

Yine bir Ahmet Ümit kitabı.Önceki okuduğumdan çok daha iyiydi bu.Bu arada romanları öykülere yeğlediğimi farkettim.

İlginç bir konusu var Patasana'nın.Arkeoloji,Hititler vesaire.Öncesinde hiç bir alaka duymadığım bu mevzular hakkında şimdi yeni kitaplar okumak istiyorum.Patasana'nın sonlarına doğru merak unsuru da devreye giriyor.Nihayetinde bir polisiye ve bu sıfatın hakkını veriyor yazar.Kaliteli bir kurgu.Edebiyat,heyecan,altyapı ne istersen var.

Böyle sevdiğim kitaplar bitince bir burukluk oluyor bende.Ayrılmayayım istiyorum o kahramanlardan,o mekanlardan.Bir yerlerde sürsün onların hayatları ve ben takip edebileyim.Blog alemini bu hayalimi gerçekleştirebildiğim için mi seviyorum acaba?

2 yorum:

  1. kitaptan ayrılamamak , bu duygu sadece bende var sanırdım. Şimdi Sahilde Kafka'yı okuyorum. Aynı duygular içindeyim. Sürekli ne kadar kaldı diye bakıp yavaş okuyorum. Dün akşam var mı böyle bir manyaklık dedim kendi kendime.

    Ahmet Ümit çok farklı bir polisiye yazarı o nedenle okurum O'nu.En son Bab-ı Esrarı okudum ve çok beğendim...

    YanıtlaSil
  2. Elimde şimdi yine Ahmet Ümit'in Aşk Köpekliktir kitabı vardı.Bu bitince Bab-ı Esrar'ı okuyayım o zaman :)

    YanıtlaSil


LinkWithin

Related Posts with Thumbnails