Bugün akşamüstü Deniz'i okuldan aldığımda arkadaşlarıyla yaptıkları planı anlattı bana.
-Anne Eray,Burak,Mehmet bir de ben büyüyünce kanka olacağız.Grubumuza bir de kız alacağız.O da bize hizmet edecek.
-!!!
Eray'ın fikriymiş bu.Sorunca söyledi.Epey bir bu düşüncenin yanlışlığını anlattım.Ne kadar anladı bilmiyorum.
Bazı şeyleri sen ne kadar vermeye çalışsan da bir yere kadar.Artık yavaş yavaş dışardan,arkadaşlardan,çizgi filmlerden etkilenme dönemine giriyor.
Mesela, aklına kim girdiyse (kim olduğunu biliyorum aslında) okula başlayana kadar uzun bir süre ben kızlarla arkadaş olmam demişti.Okulda, onlarla da oynanabildiğini anladı artık sanırım.Şimdi öyle bir takıntısı yok.
Bunların daha kolay zamanlar olduğunu,yaşı büyüdükçe fikirlerimizin ne denli ayrılacağını biliyorum.Hayalperest değilim.İlla ki anne-babayı beğenmediği bir zamanı olacak her çocuğun,öyle bir dönem bizi de bekliyor.Ve ben korkmuyorum dersem yalan olur.
Haşiye:Fotoğraflar çoook eskilerden
Acı ama bir gerçek bu, yani bunu kabul etmek gerekiyorki çocuk bir zaman sonra Aileden çok dışarıdan etkileniyor..ailesini seviyor tamam..ama sevdiği çok şey olmaya başladığından hepsinden birşeyler katmaya başlıyor kendisine.
YanıtlaSilMerhaba,haklısınız,olması gereken bu.Ama insan şaşırıyor,daha düne kadar ne deseniz doğru kabul eden,hala sizin için minik bir bebek olan çocuğunuz ufacık adımlarla da olsa kendisine başka bir yol çiziyor,kendi dünyasını kuruyor.Kimi zaman doğru,kimi zaman yanlış da olsa sonuçta kendi adımlarını atıyor.İçimizdeki anne baba hala onu sarıp sarmalamaya çalışıyor belki ama evet doğru olan bu.Biz istesek de istemesek de.
YanıtlaSil