Kavga seslerinin hissettirdikleri

Alt katımızda kavga gürültü eksik olmayan bir aile oturuyor.Adam kadına,kadın adama,ikisi birden çocuklara bağırır çağırır halde oluyorlar sık sık.Dayak da var anladığım kadarıyla.Anlamamam mümkün değil zaten,sesleri öyle bizim evin içinde ki.Şu anda da kavga sesleri,çığlıklar,ağlamalar geliyor.O kadar huzursuz oluyorum ki onların kavgasını dinlerken,duymamak için müzik açıyorum yüksek sesle ama nafile...Sanki kavga eden bizmişiz gibi içim kararıyor.Üzülüyorum.Evin içinde ne kadar mutsuz olduklarını,evin dışına ne kötü bir görüntü sergilediklerini düşündükçe onlar için çok üzülüyorum.Ve çok korkuyorum.Evimde,eşimle,çocuğumla huzurlu olmak her şeyden önemli bence.Ya o huzuru kaybedersem,ya böyle kavgalara tutuşursak biz de,ya Deniz böyle şeyler yaşarsa bir gün diye çok korkuyorum.Alt kattakiler de istemiyordur muhakkak bunları yaşamayı diyorum.Ya bir gün biz de...Ne yapmalı korkulandan emin olmak için?Çok şükretmeliyiz herhalde şu andaki huzurumuz için öncelikle ve dua etmeliyiz,hem de çok.Aklıma gelenler bunlar...