İki arkadaşımız var Bülent'le benim.Eskiden bir çiftti bunlar.Erkek 31,kız 27 yaşında.Fırtınalı bir ilişkileri vardı.Birbirlerine çok aşık iki sevgiliydiler ama kavgaları,küslükleri,ayrılıp ayrılıp barışmaları da hiç eksik olmazdı.Tartışmalarının ana sebebi kıskançlıktı.Halbuki ikisinin gözü de birbirlerinden başkasını görmüyordu ama o andaki ruh hallerinde sanırım bunu farkedemiyorlardı.En son 2,5 yıl önce çok şiddetli bir tartışma neticesinde tamamen ayrıldılar.Daha doğrusu ayrılma kararı alan erkekti,kıza da razı olmaktan başka çare kalmamıştı.Birbirlerini öyle çok seviyorlardı ki nasıl olsa dayanamaz yakında barışırlar gözüyle bakıyorduk olaya.Ama olmadı,barışmadılar.Erkeği daha çok görme şansımız oluyordu ve içindeki öfkenin aylarca geçmediğini gördükçe yavaş yavaş biz de umudumuzu kesmeye başladık bu ilişkiden.Bir süre sonra erkek askere gitti.Aylar sonra geldiğinde verdiği ayrılık kararından çok pişman olduğu anlaşılıyordu.Zaman geçmiş,belki de askerliğin yalnız ortamının da etkisiyle kalbindeki aşk yeniden ortaya çıkmıştı.Defalarca kızın yanına gitti,yalvardı,yakardı geri dönmesi için ama kız kabul etmedi.Çok zaman geçti,çok kırıldım,çok acı çektim ben,yeniden başlayacak gücüm de,isteğim de yok dedi.Eh neyse dedik biz içimizden,hayırlısı böyleymiş demek ki,erkek de yeni birisiyle tanışır,acısını unutur dedik.Ama yine tutturamadık.Başka bir kız arkadaşı oldu ama onu unutamadı.Kalbim başkasındayken yanımdakini aldatmış oluyorum resmen dedi kız arkadaşından da ayrıldı,kendini işine verdi.Uzun zamandır sesi soluğu çıkmıyordu,biz de konuyu unutmaya başlamıştık ki öğrendiğimize göre bugün bir tanıdığa rica etmiş,aşkımdan ölüyorum,gitsen,benim haberim yokmuş gibi bir konuşsan ikna edemez misin acaba diye.Tanıdık dediğim de hakikaten sadece bir tanıdık,gerçekten bir samimiyeti bile yok her ikisiyle de.Ne halde ki bu kadar olmadık çareler arıyor,inşallah kabul eder kız dedik.Ama etmemiş.Bitti,tükendi,kalbimde artık külleri bile kalmadı o ilişkinin,hem yaza başkasıyla nişanlanıyorum demiş.Geri döner diye çok bekledim,bir insan her gece ağlar mı,aylarca her gece ağladım ben,o ise geri dönmekte çok geç kaldı demiş.
Bugün duyduklarımız içime çok dokundu.İkisi için de ayrı ayrı üzüldüm.Biraz önce de şu yazıyı okuyunca kafama dank etti.Kadın-erkek ilişkilerinin sırrı şu olmalı : Üzülme,bunalma,koyver gitsin.Sevmiyorsa yolu açık olsun,seviyorsa da o zaten senindir.Yıllar da geçse,yüz bin kez de reddedilse...Biliyorum,bu hiç de orjinal bir keşif değil ama insanın hemen yakınındaki yaşanmışlıklar algılamada özlü sözlerden daha etkili oluyor.
Neden bilmem, kıskançlığın kol gezdiği, bir ayrıl bir barış ilişkilerin pekte sağlıklı olmadığını düşünürüm. haklarında hayırlısı buymuş demek ki... iki insanın olduğu yerde, zaman hep güzel akmayabiliyor maalesef...
YanıtlaSilBir taraf sever ve isterken diğeri bitti diyorsa ve bitiyorsa ilişki bitebiliyor işte tümden (ne cümle ama)şöyle bir söz vardı: bu kafayla zor hatırlarım ama; sevenin sevilme ümidi vardır ama sevildiği kalpten kovulanın ümidi yoktur gibi birşeydi
YanıtlaSilbenim böyle uzuuuuun va çok marazi bir ilişkim vardı.. yazamıyorum da herkes okuyor diye.... çok etkisi var bende..
ben de o beni istediğinde -çok geç-diyerek ağladım bu kez..
Belki de her ikisi için de hayırlı olan buydu.Çok üzücü ama Müminemin dediği gibi kişi kalpten kovulunca zor çok zor geri dönmek..
YanıtlaSilokudum ve üzüldüm severken ayrılmak ayrı,geri döndüğünde bulamamak-istenmemek ayrı bir olay:(
YanıtlaSilbir kere geldiğimiz şu dünyaya mutluda olamıyorsak yaşamakda pek ablamlı olmuyor malesef.arkadaşına çok üzüldüm .
ben de okudum sazanı. aslında güzel yazmış. doğru yazmış
YanıtlaSilbiz kadınlar çok ayrıntıcıyız. beynimizdeki kıvrımlar fazla. erkekler ise düz mantık.
seviyorsan bu gurur niye ki. evlenselerdi de sonları pek hayırlı olmazdı gibime geliyor. çünkü hiç biri değişmeyecek.
son pişmanlık fayda etmiyor ne yazıkki.üzüldüm ama hayırlısı böyleymiş demekki...
YanıtlaSilSibelciğim,haklısın,insan aşk acısıyla yanarken anlayamıyor belki ama ilişkisizlik yıpratan bir ilişkiden daha iyi bence de.
YanıtlaSilMümineciğim samimi itirafın beni mutlu etti.Aslında birer tane de gizli blog açıp orada da sırlarımızı mı dökmeli,ne dersin?Buralar pek aile salonu havasında :)
YanıtlaSilİkiz annesi,erkek olan da arkadaşımız ama çok da acımıyorum ona aslında.Bir kadının kalbi öyle anlık öfkelerle kırılacak kadar değersiz değil bence.
YanıtlaSilSezobigo,mutlu olmak biraz kısmet işi belki ama biraz da kendi elinde insanın.Gereksiz kızgınlıklar,anlamsız kendini üstün gösterme,burnundan kıl aldırmama halleri biraz da sebep oldu arkadaşımızın bu hale gelmesine.Ayıplamıyorum tabii ki onu,hepimiz insan olarak hata yapmaya her an hazırız ama etme bulma dünyası diyorum.
YanıtlaSilKüçük mucizem,deneyimlerim sonucu pek de öyle erkeklerin düz mantıkta olduğunu düşünmüyorum ben aslında.Canları isterse aynı bizler gibi gayet detaycı olabiliyorlar onlar da.
YanıtlaSilSerap-asya,bence de böylesi daha hayırlı.Daha evlenmeden bu kadar sıkıntı veren bir ilişki evlenince ne hale getirirdi onları düşünmek bile kötü.Üstelik evlendikten sonra ayrılmak çok daha meşakkatli bir durum.
YanıtlaSil