Alışveriş krizi ve ef ve püf

Sürekli aynı şeyleri yazıp durmak istemiyorum ama ne yapayım ki tek yaşadığım müthiş bir yoğunluk olduğundan başka bir şey de çıkmıyor klavyedeki parmaklarımdan.Cuma günü Bülent'in doğum günü,Pazar'a anneler günü.Bu da alınacak üç farklı hediye demek.Ayrıca havalar soğukken yine kışlıkları giyip çıkıyordum.Yavaş yavaş hava ısınıyor.E,bu da kendim için de alışveriş yapmam gerekiyor manasına geliyor.(Her kadın gibi,benim de klasik sorunum giyecek hiç bir şeyimin olmaması.Her ne kadar kıyafetler dolaplara sığmaz olduysa bile yok işte yok.Olsaydı her gün işe giderken o dolabın önünde uzuuun uzun vakitler geçirmek zorunda kalır mıydım hiç.)Yani diyeceğim o ki benim acilen alışverişe gitmem gerekiyor.Ama ne zaman?Yok,hiç zamanım yok.Hafta içi okul var.Pazar günleri ancak bir araya gelebilen çekirdek ailemiz bölünsün istemiyorum.Kala kala bir Cumartesi kalıyor,ona da getirip getirip nöbet yazıyorlar.Hüüü,çok mutsuzum ben :(

Bu arada anneler günü demişken,bizim Deniz'in tabii ki günden münden haberi yok.Başbaşayken çaktırmadan Deniz'i dolduruyorum,e işte Pazar günü anneler günü,herkes annesine hediyeler alır falan diye.Bülent'in yanında konu açılınca yok annecim,hediyeye ne gerek var,bir öpücüğün yeter diyorum.Bir süre sonra,yine ortalıkta Bülent yokken,aman unutmasın diye Deniz'i bir köşeye çekiyorum,baştan anlatıyorum anneler günü ritüellerini.Çok pisim değil mi ;)

Vakitsizlikten fotoğraf çektiğim de yok bu günlerde.O yüzden Deniz'in fotoğrafları yerine yukardaki penguenlerle ve Bob Dylan'la baş başa bırakıyorum sizleri.Matraklar hakikaten.Bob Dylan değil,penguenler :)