Karadeniz'e devam

Amasya'dan sonra sıra Samsun'daydı. Ve ben ilk kez orada Karadeniz'i gördüm. 

Meşhur Atatürk heykelini görüp artık iyice bastıran açlığımızı dindirmek için hemen yakınlardaki Terme pidecisine girdik. Ben daha önceden bilmiyordum, meğer Samsun'un pideleri meşhurmuş. Pideleri diyorum çünkü orada her ilçede farklı yapılırmış pide. Bunların en beğenilenlerindenmiş Terme pidesi. Gidenler tatmalı yani ;)

Yemekten sonra Deniz'e bayağı bir ağırlık çökmüş sanırım.

Samsun'da benim en sevdiğim yer Gazi Müzesi oldu. Atatürk'ün Samsun'a ilk gelişinde kaldığı Mantıka Palas oteli daha sonra restore edilerek müzeye dönüştürülmüş. İçinde Atatürk'ün yatak odası, çalışma odası ve diğer odaları Atatürk'ün kullandığı eşyalarla dekore edilmiş. Çok duygulandım bu müzeyi gezerken, gözlerim doldu...

Tabii Bandırma vapurunu pardon birebir kopyasını da gördük. Aslı yıllar önce jilet yapılmış gitmiş bile.

Samsun'da daha epey bir gezdikten sonra bu günlük bu kadar gezme yeter deyip otelimize doğru yola çıktık, ta Fatsa'ya.

Akşam yemeğinden önce son bir poz alalım.

Ertesi sabah bu manzara...

Ordu'dayız.

 Fındık ağaçlarının çevrelediği yollardan Boztepe'ye çıktık. O ne çok fındık ağacıydı Ya Rabbim.

Boztepe'den aşağı teleferikle indik.

Teleferikten indiğimiz yer denizin hemen kenarı.

Ordu'dan ayrıldıktan sonra doğuya daha doğuya...

Yemek için Akçaabat'ta bir mola verdik. Tabii ki Akçaabat köftesi için.

Köfteden önce turşu kavurması ve kaygana.

Kaygana güzeldi. Turşu kavurmasını üniversitede Karadeniz'li bir arkadaşım sık sık yaptığından biliyor ve çok seviyordum zaten. 

Bir bilgi: Karadeniz'liler turşuyu öyle olduğu gibi sofraya getirmezmiş. Ya kavurur ya da kızartırlarmış. Ve bir de Karadeniz'liler turşuyu bizim gibi sirkeyle değil, sadece tuz ve sarımsakla kurarmış. Bu sene küçük bir kavanoz Karadeniz usulü turşu kurup, kavurup kavurup yeme planlarım var benim de, du bakalım :)

Bu post da bu kadar olsun. Bundan sonraki postlar yeşil, yemyeşil :)