Sadece iki aycık sürdü Pıtırcık'la beraberliğimiz. Hiç doymadan, doyamadan gitti. O iki ayda evimizin ayrılmaz bir parçası oluvermişti halbuki. Çok sevmiştik biz onu, hepimiz. Onsuz ev bomboş gibi. 1 haftadır hepimizin aklının bir köşesinde daima o var, biliyorum. Kimse kimseyi üzmemek için bunu pek dillendirmese de. Pıtırcık için ağlamaktan Deniz'in gözlerinin altı yara oldu. Deniz daha fazla üzülmesin diye Bülent'le ben hislerimizi belli bile edemiyoruz. Yalnız kaldığımızda dertleşiyoruz biraz biraz. Sonunda da ömrü bu kadarmış deyip kendimiz avutmaya çalışıyoruz. Biraz açılsın diye Pıtırcık'ın öldüğü günün ertesi günü Deniz'i yazlığa götürdük. Kuzenleriyle oynadı, yüzdü, eğlendi üç gün boyunca. Ama daha eve döner dönmez "Ben Pıtırcık'ı çok özlüyorum" diye ağlamaya başladı yeniden. Hala günde en az üç fasıl gözyaşı döküyor. Onunla birlikte ağlamamak için kendimi zor tutuyorum. Şimdi burda olsa şöyle bakardı, işte şurdan zıplardı, ayağımın altında nasıl da mırlardı, kapıdan girince nasıl da burnunu burnuma bastırırdı falan filan, sürekli aklımda bunlar... İnsanlar "Aman sizin canınız sağolsun, bir kedi için bu kadar üzmeyin kendinizi" dediklerinde Deniz'in dediği gibi ama biz onu çok seviyorduk diyorum. Kedisi olmayan nasıl anlayacak ki bu dediğimi?
4 Eylül 2013 Çarşamba
Biz onu çok sevmiştik
Sadece iki aycık sürdü Pıtırcık'la beraberliğimiz. Hiç doymadan, doyamadan gitti. O iki ayda evimizin ayrılmaz bir parçası oluvermişti halbuki. Çok sevmiştik biz onu, hepimiz. Onsuz ev bomboş gibi. 1 haftadır hepimizin aklının bir köşesinde daima o var, biliyorum. Kimse kimseyi üzmemek için bunu pek dillendirmese de. Pıtırcık için ağlamaktan Deniz'in gözlerinin altı yara oldu. Deniz daha fazla üzülmesin diye Bülent'le ben hislerimizi belli bile edemiyoruz. Yalnız kaldığımızda dertleşiyoruz biraz biraz. Sonunda da ömrü bu kadarmış deyip kendimiz avutmaya çalışıyoruz. Biraz açılsın diye Pıtırcık'ın öldüğü günün ertesi günü Deniz'i yazlığa götürdük. Kuzenleriyle oynadı, yüzdü, eğlendi üç gün boyunca. Ama daha eve döner dönmez "Ben Pıtırcık'ı çok özlüyorum" diye ağlamaya başladı yeniden. Hala günde en az üç fasıl gözyaşı döküyor. Onunla birlikte ağlamamak için kendimi zor tutuyorum. Şimdi burda olsa şöyle bakardı, işte şurdan zıplardı, ayağımın altında nasıl da mırlardı, kapıdan girince nasıl da burnunu burnuma bastırırdı falan filan, sürekli aklımda bunlar... İnsanlar "Aman sizin canınız sağolsun, bir kedi için bu kadar üzmeyin kendinizi" dediklerinde Deniz'in dediği gibi ama biz onu çok seviyorduk diyorum. Kedisi olmayan nasıl anlayacak ki bu dediğimi?
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
LinkWithin
Bizim de muhabbet kuşumuz öldüğünde çok üzülmüştük. Çocuklar da biz de oturup bildiğin salya sümük ağlamıştık. Kuş ya da kedi, evcil hayvan çok seviliyor, o da can taşıyor sonuçta, ölünce de çok üzülüyor insan. Hele çocukların atlatması epey zaman alıyor, başınız sağ olsun.. :(
YanıtlaSilÇok sağol Selencim, hakikaten çocukların atlatması çok zor, çok derinden etkileniyorlar. Deniz her gece rüyasında Pıtırcık'ı görüyor 1 haftadır. O hayvanların varlığı çocuklara çok iyi geliyor ama işte böyle durumlar da olabiliyor ne yazık ki. O yüzden bir evcil hayvan edinmek mi doğru edinmemek mi, ben artık emin değilim.
SilEvet o üzüntüyü yaşadıktan sonra insan cesaret edemiyor yenisini almaya...
Sil