Dün yazdığım gibi bugünü annemlerde geçirdik.Deniz ilk andan son ana kadar tüm zamanını Ömel'le geçirdi.Zaten Deniz için son zamanlarda anneanne demek Ömel demek.
Ailemizin çapkınlıkta ve yakışıklılıkta Behlül'ü aratmayan üyesi yani Umut,tüm gününü lafazanlıkla geçirdi.Neden sayısı bellisiz kişinin onun çenebazlığından şikayetçi olduğunu bugün daha iyi anladım ;) Çok özlemişim onu,canım benim.
Canım annem hiç şikayetlenmeden tüm gün bize yemekler hazırladı,işleri halletti.Bense orada işleri üstleneceğime ya da en azından ona yardım edeceğime bol bol tembellik yaptım.Nedense oraya gittiğimde üzerime acayip bir rehavet çöküyor.Sanki orda değil de evde olsam öyle yayılabilecekmişim gibi.Anneciğimin nazımı gönülden çekeceğini bildiğimden sanırım bu şımarıklığım.Seni çok seviyorum güzel annem benim.
Bu arada Deniz bugün ilk kez kendi kalp atışlarını dinledi elini göğsüne bastırarak.Kalbin kanı pompalamasıyla ilgili anlattıklarım kafasını biraz karıştırdı ama onu en son uyumaya bıraktığımda ağzıyla kalp sesinin ritmini tuttuyordu hala :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder