Dünün şükürleri

Dün iftarda,yakın akrabalardan hatta aileden,benim yaşlarımda genç bir hanımefendinin (kim olduğunu yazmıyorum ki bir gün buraları okuyacak falan olursa hayııır,aslaa,o sen değildin diye kıvırabileyim) kuş kadar,abartmıyorum bir bebeğin bile doymayacağı porsiyonlarda yemek yediğine ve bunu hayatının alışkanlığı haline getirmesine rağmen bir gram kilo veremediğine,zarafetine,bakımına hiç yakışmayan göbeğinde en ufak bir incelme olmadığına şahit olduktan sonra her istediğinden,istediği saatte,istediği kadar yeyip yine de kilo almayan bir bünyeye sahip olduğum için öyle çok şükrettim ki...

Dün çarşıda dolaşırken önümden giden çiftten dişi olanının "Ne olurdu istediğim kıyafeti alsaydın,sadece 19 lira fazla verecektin,ölür müydün yani verseydin,olsa cebimden çıkarıp ben sana vereceğim 19 lirayı ama yok,19 lira için değer miydi beni bu kadar üzmeye,ucuzunu istemiyorum,onu istiyorum,almayacak mısın,bak dükkan geride kalıyor.İyi almazsan alma,rahatladın mı şimdi..." şeklinde sürüp giden hatta zaman zaman bağırmaya varan söylenmelerini duyduktan sonra istediğim şeyleri alabilecek param olduğu için,o parayı kazandığım kendi işim olduğu için,param olsa da olmasa da almak istediklerime klasik erkek modunda "ne gerek var,çok pahalı" itirazları getirmeyen bir kocam olduğu için şükrettim.

Akşam televizyonda tesadüfen takılıp kaldığım Söğüt Ağacı filminden sonra,insanlara müthiş bir hediye olarak sunulmuş görme duyusundan beni de mahrum bırakmadığı için Allah'a çooook şükrettim.