8 Ekim 2010 Cuma

Biyonik ve sevilen kadın


Dün akşam ben mutfaktayken ağlayarak yanıma geldi."Anne ben büyüdüğümde sen de yaşlanıp ölürsen ben seni çok özleriiim."Hemen koştum elimde ne varsa bırakıp,sımsıkı sarıldım.Bir yandan da itiraf edeyim hoşuma gitti,beni bu kadar seven biri olması.(Çocuk acılar içinde ben seviniyorum,deli miyim neyim?)İlk anda bocaladım doğrusu,ne diyeceğimi bilemedim.Haklıydı ne de olsa.Sonra aklıma geldi,"Bak,ben büyüdüm,kocaman oldum,annemi bırak hala anneannem,dedem bile yaşıyor." dedim.Söylediklerim biraz mantıklı geldi demek ki yatıştı.Ama yine arada "Ama ya ölürsen..." ler çıkıyordu.O kısmı da "Dua edelim Allah bizi hiç ayırmasın,mutlu mutlu hep beraber yaşayalım." diyerek Allah'a bıraktık,rahatladık.Kendimi hatırladım bunlarla,çocukluğumu,yattığımda örtümü başımın üstüne çekip annem babam,sevdiklerim benden önce ölmesin diye ağlayarak ettiğim duaları.

Bu olay tek değil,son zamanlarda sürekli bir sevgi yumağı halinde yaşıyoruz zaten.Keyfi yerinde olduğunda bana  "hayatııım","canııım","hayatımın güzelliği" demeden konuşmuyor.Sürekli beni öpücük yağmuruna tutuyor.Yurtta nöbette kaldığım ilk gece benim peşime düştü "Ben sensiz nasıl uyurum" diye içimi titreten cümleler kurarak.Ancaak keyifler bozuk olduğunda da ilk çattığı kişi ben oluyorum.Nasıl bir çelişkiyse,hani hayatının anlamıydım şeker.


Bu arada öyle yoğunum ki.Şimdi yemeği hazırlayacağım,ardından Deniz'i dişçiye götüreceğim (Diş hekimine mi demeliydim),ordan alışverişe,çocuğun bütün kışlık kıyafetleri küçülmüş,palyaço gibi geziyor ortada,acilen bir sürü kıyafet almalıyım (İhmalkar anne),ordan Deniz'i okula bırak,kendimi okula bırak,okuldan çıkışta yurtta nöbetçiyim,oraya geç (Yurtta kullanacağım eşyalarımı ne ara götüreceğim bilmiyorum),yarın yurttaki müdür yardımcısından izin al,arkadaşın yeni bebeği oldu,onu ziyaret et (Önceden kararlaştırılmış bir program,ben ne bileyim tam da gideceğimiz gün yurtta nöbetçi olacağımı,mecburen izin verecekler.Ya vermezlerse...),akşam eve dön,iki günde ortalığın nasıl savaş yerine döndüğüne hayret et ve çalış...Hala bilgisayarın başında oturuyorum.Hadi kalksana..

4 yorum:

  1. Bizde böyle bir dönem geçirmiştik..Anne sen hiç yaşlanma tamam mı diyordu sürekli..Ayrıca tüm işlerinde kolaylıklar dilerim.sevgiler.

    YanıtlaSil
  2. ah canım benim benim de az kaçmamıştı bu yüzden uykularım
    fotoğraflarınızın hep böyle mutluluk dolu olması dileklerimle...

    YanıtlaSil
  3. Teşekkürler nehircce.Böyle şeylere kafasını takıp üzülmesini hiç istemiyorum aslında.Yine de her miniğin içinde böyle fırtınalar kopuyor zaman zaman demek ki.

    YanıtlaSil
  4. Sağol Mineciğim.Aynı dilekler bende de var :)

    YanıtlaSil


LinkWithin

Related Posts with Thumbnails