İyi fikir!

Mutluluk Projesi'ni Ağustos'ta Hilal'in blogunda görmüş,Hilal okuyorsa iyidir mutlaka diyerek almıştım.Okumak iki ay sonrasına kısmet oldu.Kitap,yazarın kendi hayatına uyguladığı bir yıllık bir mutluluk deneyini anlatıyor.Her ay hayatımızın bir yönüne eğilirsek,o yöndeki eksilerimizi azaltır,artılarımızı çoğaltır ve dolayısıyla bir yıl sonunda komple mutluluk hissimizi artırırız,tezini savunuyor.

Dün gece Nisan ayını bitirdim.Nisan'ın konusu ebeveynlik.Çocuklarımıza yönelik negatif davranışlarımızı düzeltme,onlarla geçirdiğimiz her anı mutluluk anları haline getirme yolunda bolca ipucu içeriyor.

Annelik güzeldir,muhteşemdir.Hemen hemen her anne için anne olmak yaşamında başına gelmiş en güzel şeydir.Bunun yanında annelik zordur,kısıtlayıcıdır,bazen bıktırıcıdır,çoğunlukla eşle ilişkiyi yıpratır,sosyal hayatı bitme noktasına getirir,falan filan.Hiç kimse,hayatımın en güzel anı olmadık bir sebepten yerlerde tepinip duran çocuğumu nafile bir çabayla sakinleştirmeye çalıştığım andır,demez herhalde.İşte bir çok anne gibi bizim yazar da bunları yaşıyor,yani o bizden biri!Daha da güzel yanı bu can sıkıcı durumlara çözüm önerileri getiriyor.Öyle teorik öneriler de değil.Kendi yaşamından birebir uygulanabilecek örnekler veriyor.

Kitabın gerisi beni ne denli değiştirir bilemem ama ben bu "ebeveynlik" bölümüne bayıldım.Çocuk yetiştirmeyle ilgili zamanında onlarca kitap okumuş ben aradığımı bir kitabın 27 sayfalık bölümünde buldum.Kafamın üstünde bir sürü ampul yandı okurken.Hele bir "korsan yemeği" fikri var ki,mutlaka yapmalıyım,harika.

Şimdi ilk yapacağım Mayıs'a geçmeden,elime bir kağıt kalem alıp Nisan'ı dikkatle,notlar tutarak baştan sona tekrar okumak.Uygulamaya geçtiğimde en azından Deniz çok mutlu olacak,eminim.Deniz mutlu olursa ben de mutlu olurum zaten.E,daha ne!