Sitenin sahasında top oynamayı çok seviyor Deniz.Ama ne yazık ki kendi yaşında arkadaş bulamıyor.Akranı olan iki çocuk var,onlar da pek nadir iniyorlar sahaya.Küçüklerden kendisi hoşlanmıyor,büyüklerse bizimkini aralarına almak istemiyorlar.Her şeye rağmen tek başına da olsa yaz boyu hemen her gün aşağıdaydı bizim oğlan.Bir heyecanla eve gelip kaç basket attığını,topun tek tek hangi noktalara değip kaleye girdiğini,ne maceralar yaşadığını anlatmakla geçiriyor akşamlarını da.Yine de arkadaşsız tadı çıkmıyor.Bir arkadaş buldu mu kahkahaları ta 5. kattaki evimizin içinde çınlıyor.
Bugün nasıl olduysa bahsettiğim o iki çocuk da aşağıda,futbol oynuyorlar.Deniz'in keyfi zirvede.Biraz balkondan izledim.Deniz gol atınca çocuklardan biri küsüyor,oyunu bırakmakla tehdit ediyor.Bizimki özür dilerim,özür dilerim,tamam bu gol sayılmaz diye yalvarıyor.Birazdan yine gol,yine küsme,yine özürler.5-1 yeniyorum diye sevinirken hevesi kursağında kalıyor kuzucuğumun,tamam sen beşsin,ben birim diye aklına gelen tüm ikna yöntemlerini deniyor.Sırf kırk yılda bir bulduğu arkadaşı elinden gitmesin diye tam ezikleri oynuyor.Öbür çocuk da Deniz'in zaafından istifade tüm mızıkçılığı yapıyor.
Öff,içim paramparça oldu.Şefkat,merhamet,çaresizlik,aman ne bileyim,kelimelere dökemediğim bir sürü his.Müdahele edip,gururunu kırmak da istemedim çocukların yanında.Ne yapmalıyım ki?
dayanması zor ama gerçekler de anlatılmalı:)
YanıtlaSilben "arkadaşlık" diye bir kitap okumuştum. hemen linkini buldum veriyorum: http://www.kitapyurdu.com/kitap/default.asp?id=565800&sa=66146806
bu kitapta arkadaşlığa dair, anlattığın türden olayları da içeren kısa ve resimli hikayeler var çocuklar için. Çocuklara mesela arkadaşını kaybetmemek için onun her dediğini yapmamak gerektiği gibi şeyleri hikayelerle çok tatlı anlatıyor. okurken keşke benim çocukluğumda da böyle bir kitap olsaydı dedim. Denizin yaşadığına benzer bir şey benim de çok küçükken başıma gelmişti. tek arkadaşım olan kızın bir rahatsızlığı vardı. bize gelir, bana tüm oyuncakları dizdirdikten sonra da vazgeçtim oynamıycam eve gidicem derdi. bizimkiler de idare et o hasta derdi:) her seferinde aynı şeye tahammül ederdim hem hastaydı hem de tek arkadaşım oydu:))
Teşekkürler Hilal.Kitabı hemen alacağım.Sen yine yaşadığın durumdan huzursuz oluyormuşsun.Ben Deniz'in bu işte bir yanlışlık olduğunu farkettiğini bile zannetmiyorum.Arkadaşlık böyle bir şey diye düşünüyor da olabilir.
YanıtlaSilBu yorum yazar tarafından silindi.
YanıtlaSil