Dün Deniz'i bırakmak için sınıfına çıktığımızda kapıda "aşağıda,tiyatro salonundayız" notu bizi bekliyordu.Salona indik.İçerde yıl sonu gösterisi için dans çalışması yaptırıyordu öğretmenleri.Bizimkinin kapıdan girmesiyle dans eden çocukların arasına hoplaya zıplaya dalması bir oldu.Oynuyor,kıvırıyor,popo sallıyor,kahkahaları salonu çınlatıyor.Evde dans et desek utanır,etmez.Ben de bu haliyle ilk kez karşılaştığım için,kapının da cam olmasından faydalanarak,aman Deniz beni farketmesin diye iki büklüm eğilerek epey bir seyrettim kuzucuğu.Nasıl keyifli bir şeymiş insanın çocuğu olması,çocuğunun sağlıklı,mutlu olması,büyümesi,kendi başına bir birey olması.Çok şükür Allah'ım sana,verdiğin her şey için.Epey bir izledikten sonra ağzım kulaklarımda okuldan çıktım.Kendimi nasıl kaptırmışsam,okul bahçesinde farkettim ayağımdan galoşları bile çıkarmayı unuttuğumu.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder