En son bir günlük kısa bir mola demiştim değil mi?Yok arkadaş ben kendimi tanıdım artık.(Aferin sana,30 yılda nasıl tanıyabildin?)Neye başlarsam öyle gidiyor.Kitap okumaya kaptırdım mı kendimi her gün okumadan duramıyorum,bir kere alışveriş yapayım ondan sonra her fırsatta alışverişe çıkarken buluyorum kendimi,dolaplara mı kafayı taktım,tüm işi gücü bırakıp evdeki bütün dolapları temizlemeden rahat edemiyorum.Her şey böyle.Geçen hafta her gün saatlerce tezhip çalışıyordum ya,aklım fikrim hep ondaydı,gözlerim gözden başka her şeye benzeyene dek çalışıyordum.Ne zaman ki bir mola verdim,geri otur boyaların başına oturabilirsen.Saat gecenin 11'i.Uyutmuşum çocuğu,kocayı,tezhibi,o blog senin bu blog benim gezip duruyorum.Yok kalkamıyorum.İşin kötüsü gezdiğim bloglar yemek blogları ve ben oralardaki fotoğraflara baktıkça kendimi sürekli aç hissediyor,mutfağa yollanıyor,elimdekini daha bitirmeden bundan sonra ne yesem onu düşünüyorum.Ne zaman bitecek bu iş peki?Zamanını biliyorum ben,kendimi tanıdım artık dedim ya.Yumurta kapıya dayanınca.Çarşamba gecesi ertesi gün hocaya elim boş gitmemek için oturacağım boyalarımın başına sabah 3'e kadar mı olur 4'e kadar mı bilmem,artık mahcup olmayacak bir şeyler çıkarıncaya kadar boyayacağım.Bundan sonra da ödevi,yazılıya çalışmayı son geceye bırakan öğrencilerine bir şey diyemezsin herhalde Özlem Hanım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder